Ang aking panimula part2

cont;

tulad ng nasabi ko po  sa aking unang post .  I was hesitant to live separately . Takot kasi ako,ang daming questions na naglalaro sa isip ko like, pano kung magipit ako? pano kung wala ko maipambayad sa monthly rent ng bahay ?etc.etd.  pero nawala lahat ng takot na iyon ng subukan kong bumukod,, and I was surprised kasi, unti unti ko rin na overcome yung takot na yun, at napatunayan ko sa sarili ko na kaya ko, . Tiwala lang sa sarili, at Panalangin..

Thankful ako sa trabaho ko because it is my bread and butter, kahit na hindi kataasan ang sahod, nakakaraos me sa araw - araw na buhay.

I am thankful  because lahat ng nakikita ko sa bahay ko ay bunga ng dugo at pawis ko,at hindi ko hiningi sa ibang tao.  ahem ( bato bato sa langit ang tamaan wag magagalit )
yes, I never asked any Help from my family to sustain my daily needs. My dad is working abroad but, I never,never  ask any single peso  to him, just to buy the things that I need, ( may kilala kasi kong ganun, she has nothing, but nakapag asawa lang ng may kaya kaya, yumabang na. ) BOOM

Ako ipagyabang ko man kung ano ang meron ako ngayon, Pinagsikapan ko, pinaghirapan ko..
If  before I am living in a small room only, Now I am living in a Medium Rise Condo unit, kapitbahay ko ang tivoli garden ahahhah, malayong malayo nuong nagsisimula pa lang ako..
Kung before wala akong Dining table, now I have already.
Kung before wala me patungan ng TV na maayos ayos, Now i have.
Kung before wala akong sofa na inuupuan ,at s sahig lang ako nakaupo, now I have.
Kung before isa lang ang fan ko, now nadagdagan na.

At hindi ko hiningi ang pinambili ko ng mga yun.. Pinaghirapan ko .

To those who wanted to live separately from your family, wag kayo matakot,kasi kung nagawa  ko na mag isa lang ako, for sure makakaya nyo rin.. ayyt..


havey .. parang ang drama ata nito ah. ahahhha... anyway, I just shared my insights and experience in life.


Have a great day ahead mga mamen..